പേപ്പസി - ചരിത്രപരമായ വികാസം - ഒരു പഠനം VI (തുടര്ച്ച i)

ജോസഫ് പുലിക്കുന്നേല്‍ 

ഓശാനമാസികയിലൂടെ 1986 ല്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതാണ് 

'പേപ്പസി - ചരിത്രപരമായ വികാസം - ഒരു പഠനം'.

ബെനെഡിക്റ്റ് പതിനാറാം മാര്‍പ്പാപ്പയുടെ രാജിയുടെയും 

ഉടന്‍ നടക്കാന്‍ പോകുന്ന പേപ്പല്‍ ഇലക്ഷന്റെയും പശ്ചാത്തലത്തിലും 

പേപ്പസിയെപ്പറ്റി ആധികാരികമായ അധികം പുസ്തകങ്ങളൊന്നും 

മലയാളത്തില്‍ ഇല്ലാത്ത സാഹചര്യത്തിലുമാണ് 

അത് ഈ ബ്ലോഗിലൂടെ തുടര്ച്ചയായി പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നത്. 

 VI                                                           മാര്‍പ്പാപ്പാമാരുടെ ജീവിതശൈലി                    (തുടര്ച്ച)                                                                                   മാര്‍പ്പാപ്പാമാരെ അക്കാലഘട്ടങ്ങളില്‍ തെരഞ്ഞെടുത്തിരുന്നത് സ്വാധീന ശക്തിയുള്ള രാജാക്കന്മാരായിരുന്നു. പോപ്പ് ഊര്‍ബര്‍ ആറാമന്റെ തെരഞ്ഞെടുപ്പു സംബന്ധിച്ച് അരങ്ങേറിയ നാടകം                       ഡോ. കൂടപ്പുഴ ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നു: 

''1378 മാര്‍ച്ചുമാസം 27-ാം തിയതി പോപ്പ് ഗ്രിഗറി പത്താമന്‍ ചരമമടഞ്ഞു. സഭാനിയമപ്രകാരം പത്തുദിവസങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം റോമിലെ പതിനാറു കര്‍ദ്ദിനാളന്മാര്‍ പുതിയ ഒരു പാപ്പായെ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനായി ഒരുമിച്ചു കൂടി. അവരില്‍ പതിനൊന്നു പേര്‍ ഇറ്റലിക്കാരും നാലു പേര്‍ ഫ്രഞ്ചുകാരും ഒരാള്‍ സ്‌പെയിന്‍കാരനുമായിരുന്നു. വിജയത്തിന്നാവശ്യമായ മൂന്നില്‍ രണ്ടു ഭാഗത്തിന്റെ ഭൂരിപക്ഷത്തെ ഫ്രഞ്ചുകാര്‍ നയിച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍ പ്രതീക്ഷയ്ക്ക് വകയില്ലാത്ത വിധം വഴങ്ങാത്ത രണ്ടു വിഭാഗമായി കര്‍ദ്ദിനാളന്മാര്‍ ചേരി തിരിഞ്ഞു. ഗ്രിഗറിയുടെ മരണാനന്തരം ഉടന്‍ തന്നെ ഫ്രഞ്ചുകാരനല്ലാത്ത ഒരാളെ പാപ്പായായി അവരുടെ ഇടയില്‍ നിന്നു തെരഞ്ഞെടുക്കുവാന്‍ വോട്ടറന്മാരെ ഇറ്റലിക്കാര്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചിരുന്നു. കോണ്‍ ക്ലേവിനു മുമ്പു തന്നെ അപ്രകാരമൊരു തീരുമാനത്തില്‍ കര്‍ദ്ദിനാളന്മാര്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നിരുന്നുവത്രേ!

                                                                                  തെരഞ്ഞെടുപ്പിനായി ഏപ്രില്‍ ഏഴാം തിയതി വൈകുന്നേരം കര്‍ദ്ദിനാളന്മാര്‍ റോമില്‍ വന്ന അവസരത്തില്‍ 'ഒരു റോമന്‍ പാപ്പാ അല്ലങ്കില്‍ കുറഞ്ഞ പക്ഷം ഒരു ഇറ്റാലിയന്‍ പാപ്പാ' എന്ന് ആവേശപൂര്‍വം ആര്‍ത്തു വിളിക്കുന്ന ഒരു വലിയ ജനക്കൂട്ടം അവരെ നേരിട്ടു. എഴുപതു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം പാപ്പാഭരണം തിരികെ കിട്ടിയതോടെ, ഇനിയും അവിഞ്ഞോണിലേക്ക് തിരികെപ്പോകുമോ എന്ന ഭയത്താല്‍ ഫ്രഞ്ചുകാരനായ പാപ്പായെ വേണ്ടാ എന്ന് റോമന്‍ ജനത ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. അതിന്റെ ബാഹ്യപ്രകടനമെന്നോണം കോണ്‍ക്ലേവു സമയം മുഴുവന്‍ റോമന്‍ ജനം നാലു പാടും ചുറ്റിത്തിരിയുകയും പാപ്പായുടെ പ്രത്യേക മുറിയില്‍ നിന്ന് വെടിപൊട്ടിക്കുകയും ഒരു റോമന്‍പാപ്പായ്ക്കു വേണ്ടി ശബ്ദമുയര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു. അനന്തരം ജനക്കൂട്ടം തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ സമ്മേളനസ്ഥലമായ കോണ്‍ക്ലേവിലേക്കും നുഴഞ്ഞുകയറി. എട്ടാം തീയതി വൈകുന്നേരം കാവല്‍ക്കാരെയെല്ലാം തള്ളി നീക്കിക്കൊണ്ട് കോണ്‍ക്ലേവിനുള്ളില്‍ തന്നെ പ്രവേശിക്കുന്നതില്‍ അവര്‍ വിജയിച്ചു. ആസന്നമായിരിക്കുന്ന അപകടം മനസ്സിലാക്കിയ കര്‍ദ്ദിനാളന്മാര്‍ താമസംവിനാ റോമിലെ ഏറ്റവും പ്രായം കൂടിയ ഒരു കര്‍ദ്ദിനാളിനെ പാപ്പായുടെ വേഷമണിയിച്ച് ജനങ്ങളുടെ മുമ്പില്‍ ഹാജരാക്കി. ക്ഷൂഭിതരായ ജനങ്ങളെ ശാന്തരാക്കുന്നതിനും, അങ്ങനെ അപകീര്‍ത്തിയില്‍ നിന്നും അപകടത്തില്‍ നിന്നും രക്ഷപെടുന്നതിനുംവേണ്ടിയുള്ള ഒരു ഉപായം മാത്രമായിരുന്നു അത്. കുഴപ്പങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ കര്‍ദ്ദിനാളന്മാര്‍ ചിതറിക്കപ്പെട്ടു. പ്രാണരക്ഷാര്‍ത്ഥം ചിലര്‍ പട്ടണങ്ങളില്‍ ഒളിച്ചു. മറ്റു ചിലര്‍ വി. അഞ്ചലോയുടെ കോട്ടയിലുള്ള മാര്‍പ്പാപ്പായുടെ സങ്കേതത്തില്‍ അഭയം തേടി. എന്തെന്നാല്‍ ജനങ്ങളുടെ അഭിലാഷങ്ങള്‍ക്ക് അവര്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും കീഴടങ്ങിയിരുന്നില്ല.

നേപ്പിള്‍സുകാരനായ ബര്‍ത്തലോമിയാ പ്രിഞ്ഞാനോയെ (Bartholomeo Prignano) പാപ്പായായി അവര്‍ ഐകകണ്‌ഠ്യേന തെരഞ്ഞടുത്തിരുന്നു. ബാരിയിലെ (Bari) ആര്‍ച്ചു ബിഷപ്പായിരുന്ന അദ്ദേഹം 1378 ഏപ്രില്‍ 8-ാം തിയതി ഊര്‍ബന്‍ ആറാമന്‍ (Urban VI) എന്ന നാമം സ്വികരിച്ചു പാപ്പാസ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്തു'                                                                                                                                                                                                                                                                      ‘...കാലാവസ്ഥയുടെ പ്രാതികൂല്യം നിമിത്തം മെയ് അവസാനത്തോടു കൂടി റോമാ വിട്ട കര്‍ദ്ദിനാളന്മാര്‍ ക്രമേണ അനാനി (Anagni) യായില്‍ ഒരുമിച്ചു കൂടി. ഊര്‍ബന്‍ ആറാമന്‍ ശരിയായ ഒരു പാപ്പായല്ലെന്നും റോമന്‍ ജനക്കൂട്ടത്തില്‍ നിന്നുള്ള ഭയം നിമിത്തം മാത്രമാണ് അദ്ദേഹം തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടതെന്നും ലോകത്തെ അറിയിച്ചുകൊണ്ട് ആഗസ്റ്റ് രണ്ട് എന്ന വ്യാജതീയതി വച്ച് ഒരു പ്രകടന പത്രിക അവര്‍ ഇറക്കി. ഊര്‍ബന്‍ പാപ്പായോട് സ്ഥാനത്യാഗം ചെയ്യാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടും അദ്ദേഹം വിസമ്മതിച്ചതിനാല്‍, കര്‍ദ്ദിനാളന്മാര്‍ കോണ്‍ക്ലേവു കൂടി സെപ്തംബര്‍ ഇരുപതാം തീയതി ഫ്രഞ്ചുകാരനായ റോബര്‍ട്ട് കര്‍ദ്ദിനാളിനെ (Cardinal Robert of Geneva) പാപ്പായായി തെരഞ്ഞടുത്തു. അദ്ദേഹം ക്ലെമന്റ് സപ്തമന്‍ (Clement VII) എന്ന നാമധേയവും സ്വീകരിച്ചു. എന്നാല്‍ ഊര്‍ബന്‍ മാര്‍പ്പാപ്പാ കര്‍ദ്ദിനാളന്മാരുടെ പുതിയ സംഘം സ്ഥാപിച്ച് ക്ലെമന്റിനേയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികളെയും മഹറോന്‍ ചൊല്ലി. ക്ലെമന്റും അതേ നാണയത്തില്‍തന്നെ മടക്കിക്കൊടുത്തു. അങ്ങനെയാണ് പാശ്ചാത്യ ശീശ്മയുടെ ആരംഭം. ഊര്‍ബന്‍ ആറാമന്‍ നിയമാനുസൃതമായ പാപ്പായായിരുന്നുവെന്ന് ചരിത്രകാരന്മാര്‍ പൊതുവേ യോജിക്കുന്നു. ഈ അഭിപ്രായത്തെ പ്രബലപ്പെടുത്തുവാന്‍ വളരെയധികം തെളിവുകള്‍ വെളിച്ചത്തു കൊണ്ടുവരികയും പരിശോധിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. തെരഞ്ഞെടുപ്പ് അസാധ്യമായിരുന്നുവെങ്കില്‍ത്തന്നെയും പൊതുപരിപാടികളിലും രഹസ്യകത്തിടപാടുകളിലും കര്‍ദ്ദിനാളന്മാര്‍ പാപ്പായെ അംഗീകരിക്കുകയും അദ്ദേഹത്തില്‍ നിന്ന് അംഗീകാരങ്ങളും ആനുകൂല്യങ്ങളും സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തുവെന്ന വസ്തുത ഇപ്പറഞ്ഞതിനെ അരക്കിട്ടുറപ്പിക്കുകയത്രെ ചെയ്തത്. എന്നാല്‍ സമകാലീനര്‍ക്കു ലഭിക്കാതിരുന്ന പല തെളിവുകളും ഇന്നു ലഭ്യമാണ്. മൂന്നു മാസങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ഊര്‍ബനെ ഏകകണ്ഠമായി നിരാകരിച്ചതായി മാത്രമേ അവര്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നുള്ളു. ഓരോ പാപ്പായും തന്റെ ഭാഗം ഏറ്റം ബോധ്യമാകത്തക്കവണ്ണം വാദിച്ചു. കൂടാതെ യൂറോപ്പിലെ പ്രത്യേക രാഷ്ട്രീയ താത്പര്യങ്ങള്‍ ഈ പ്രശ്‌നം രൂക്ഷതരമാക്കി. ഫ്രഞ്ചുകാരനായ ക്ലെമന്റിനെ ഫ്രാന്‍സ് സര്‍വ സന്നദ്ധതയോടും കൂടി സ്വീകരിച്ചപ്പോള്‍ ഇംഗ്ലണ്ട് ഊര്‍ബനെയും സ്വാഗതം ചെയ്തു. ഫ്രാന്‍സിന്റെ സഖ്യരാജ്യങ്ങളായിരുന്ന സ്‌കോട്ട്‌ലന്‍ഡ്, സ്‌പെയിന്‍ എന്നിവയും അവിഞ്ഞോണ്‍ ഭാഗത്തു ചേര്‍ന്നു. എന്നാല്‍ ഇറ്റലിയും സ്‌കാന്റിനേവിയായും പശ്ചിമയൂറോപ്പും സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ മുഖ്യഭാഗവും റോമന്‍ ഭാഗത്തിനു വേണ്ടിയാണ് നിലകൊണ്ടത്.                                                                                                                         ചില വിശുദ്ധരെയും ഈ പക്ഷങ്ങളില്‍ ദേശീയതലത്തില്‍ കാണുവാന്‍ സാധിക്കും. സ്‌പെയിനില്‍ നിന്നുള്ള വി. വിന്‍സെന്റ് ഫെററും ഫ്രാന്‍സില്‍ നിന്നുള്ള വി. കോളേറ്റും അവിഞ്ഞോണ്‍ പക്ഷത്തെ അനുകൂലിച്ചു. സീയന്നായിലെ വി. കത്രീനാ തുടങ്ങിയവര്‍ റോമന്‍ പാപ്പായെ അനുകൂലിക്കുന്നവരായിരുന്നു. സന്ന്യാസസഭകള്‍ അവയില്‍ തന്നെ വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ഒരു സാധാരണ അത്മായനെയോ പുരോഹിതനെയോ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം തങ്ങള്‍ക്ക് വിശ്വസനീയമെന്ന് തോന്നിയിരുന്ന ഒരു അധികാരിയുടെ നിശ്ചയം സ്വീകരിക്കുകയും തന്റെ പാപ്പാ സഭയില്‍ നിന്നു പുറംതള്ളപ്പെട്ടവനും ശീശ്മക്കാരനും ആകാതിരിക്കാന്‍ വേണ്ടി പ്രാര്‍ഥിക്കുകയും മാത്രമേ കരണീയമായുണ്ടായിരുന്നുള്ളു'' (തിരുസ്സഭാചരിത്രം, പേജ് 476-77; 479-81).                                                                                                                                                                                                                   (തുടരും)